This book presents an overview of urban and regional planning in Turkey. It discusses the fundamental topics and contemporary issues in the field. The book is organized in two parts and it includes 14 chapters. Chapter 1 is designed as an introduction defining the framework of urbanisation in Turkey, and the evolution of urban planning providing a background for the remaining chapters. In Part I, contemporary issues of urban and regional planning in Turkey are covered (i.e., new route taken by regional planning, the role of the planner in the process of shaping the urban form of Turkish cities, the specific features of Turkish city centres, large-scale public investments and their effects on urban areas, urban growth of Turkish cities from an urban morphological viewpoint, and problems and recent planning discussions related to the conservation of archaeological heritage). The challenges faced by urban and regional planning in Turkey are discussed in Part II (i.e., major challenges in residential transformation, excess housing production and the future of housing markets, challenges posed by increasing (global) immigration and refugees, challenges due to integration of a resilience thinking framework into the planning systems, development and planning activities of settlements in hazard prone areas, and the current state of climate policy and governance). In the concluding chapter an overall assessment of the contemporary issues and challenges for urban and regional planning in Turkey is made with special emphasis on the last 15 years of the country. Discussions on the case of Turkey could be useful examples both for developed and developing countries.
In seeking to understand village evacuation in the Kurdistan region of Turkey in the 1980s and 1990s, this book focuses on the spatial aspects of the armed conflict. It tries to explain how settlement and resettlement policies and practices in Turkey have been part of a larger project of political and cultural engineering, based on a revision of a classical understanding of modernity as reflected in the work of Durkheim, Mauss, and Tönnies. This interdisciplinary perspective has allowed contributions from sociology to the political sciences and from history to social geography.
The book examines Turkey’s new foreign policy operating in the new international system. Especially with the AKP government, Turkish foreign policy principles have been changed and/or modified radically. Therefore, new foreign policy mentality has to be analyzed in detail. The book also focuses on the “strategic depth” paradigm of Prof. Dr. Ahmet Davutoglu. In his book, Davutoglu inspects the Turkey’s place within the world politics and its relations neighboring countries through historical-religious lense. In order to understand this new mentality in the Turkish foreign policy, historical developments of the Ottoman Empire and the Turkish Republic has been covered. The book mainly focuses on following subjects: analysis of Turkish foreign policy framework, changes in Turkish government’s foreign policy paradigm, reflections of new approaches in the Turkish foreign policy, Turkey’s shifting foreign policy and the new Turkish foreign policy’s future, continuity and change in Turkish foreign policy and lastly implications of Turkey’s new foreign policy doctrine. Türk dış politikası uzun yıllar gündem yaratma yerine, başka aktörlerin oluşturduğu gündemleri takip etme ve müttefiklik adı altında ülke çıkarları ile örtüşmeyen, hatta zaman zaman çelişen seçeneklerin peşine takılma çizgileri arasında sıkışıp kalmıştır. Özellikle son on yılda Türk dış politikasındaki önceliklerin değiştiğine, Türkiye'nin pasif dış politika gömleğini üzerinden çıkardığına tanıklık ediyoruz. 2002 yılından itibaren onu uluslararası sistemde düzen kurucu merkez bir ülke konumuna taşıyacak alt yapının inşa edildiği siyasi istikrar yanında kaydedilen ekonomik büyüme ve kalkınma Türkiye'nin kendine güvenini artırdı. Başbakan Recep Tayyip Erdoğan'ın sık sık altını çizdiği "kendine güven" vurgusu dış politika kararlarının alınmasında önemli bir dayanak oldu. Avrupa Birliği, ortak bir dış politika inşasında üyeleri arasındaki belirsizliklerle ve ekonomik krizlerle mücadele ederken, ABD başlattığı ve sürdürdüğü savaşların aşındırdığı imajını tamir etme çabası sürdürürken, Türkiye kaybettiği yılları Afrika, Balkanlar ve Güney Amerika açılımlarıyla telafi etmeyi başardı. Stratejik derinlik, merkez ve düzen kurucu ülke olmak, komşularla sıfır sorun, proaktif dış politika gibi kavramları siyasete dönüştüren ve uygulamaya koyan yeni Türk dış politikasının tasarımcısı Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu, gündemi takip eden değil önceden belirleyen bir liderlik sergilemektedir. Dış politika tutumlarına göre ülkeler iddialı ve iddiasız olarak basitçe ikiye ayrılabilir. Tahmin edileceği üzere ikinci grup hayli kalabalık olduğu halde, birinci gruba ABD gibi, Rusya gibi, Çin gibi sayılı ülkeler girer... Türkiye'nin son on yılda izlediği dış politika tutumu ve hamleleri ikinci gruptan çıkıp birinci gruba girme çabası içinde değerlendirilebilir. Türkiye’nin tarihi, coğrafyası, sahip olduğu kültürel değerler onu böyle bir konuma doğal olarak itmekle beraber, Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu’nun danışman olduğu dönemden beri savunduğu ''stratejik derinlik'' felsefesi bu kabul üzerine oturuyor. Türkiye'nin getirmiş olduğu yeni dış politika anlayışı sayesinde bölgesinde artan jeoekonomik etkinliğini hisseden Arap ülkeleri, komşularla sıfır problem modelinin açmış olduğu fırsat alanlarına nüfus etmeye başlamışlardır. Türkiye, Ürdün, Lübnan ve Suriye'yi içine alan Yüksek Düzeyli Stratejik İşbirliği Konseyi tesis edilmesi ve bu ülkeler arasında serbest ticaret ve dolaşım alanı oluşturulması ve vizelerin kaldırılmasının altında bahsetmiş olduğumuz yeni güvenlik kültürünün dinamizmi yatmaktadır. Bu tür girişimler ilişkilerin doğasını sıfır toplamlı oyun politikasından kazan kazan politikasına dönüştürmektedir. Özellikle ülkeler arası ekonomik bağımlılığın artması ise bizi ilerde yaşanacak olan bölgesel krizlerin çabuk ve düşük maliyetlerle aşılmasını sağlayacak mekanizmalar geliştirmesine zemin hazırlayacak ve potansiyel çatışma alanlarının devreye girme ihtimalini miminuma çekecektir. Bu anlamda Türkiye'nin son dönemde jeo-ekonomik anlamda kazanmış olduğu dinamizmin bölgesel aktörler tarafından dikkatle izlendiği bilinmektedir.
Included on CD-ROM: Shelter training : a training tool complementling the Transitional settlement: displaced populations guidelines; Shelter library : key documents for the transitional settlement and shelter sector.
This book discusses in full the economic, social, and cultural background of modern Turkey's political system. Beginning with a historical sketch of the problems of the Ottoman Empire that gave rise to the early reform movement, Professor Karpat describes the eventual formation of the Republic and the consequent economic and social changes and the international political developments conditioned by the Second World War. In the central portion of the book he focuses attention on postwar political developments, with special emphasis on the critical period from 1945 to 1950. Originally published in 1959. The Princeton Legacy Library uses the latest print-on-demand technology to again make available previously out-of-print books from the distinguished backlist of Princeton University Press. These editions preserve the original texts of these important books while presenting them in durable paperback and hardcover editions. The goal of the Princeton Legacy Library is to vastly increase access to the rich scholarly heritage found in the thousands of books published by Princeton University Press since its founding in 1905.
This book aims to expose an alternative local historical reading of the formation of a gecekondu space, a settlement of irregularly self-constructed habitats built by former peasants randomly over night. The social construction of the neighborhood space is narrated by means of insider perspectives and using qualitative techniques. In this reading, it will be made explicit that the dynamics of strategic interventions in local space, and tactical acts of the migrants in producing their locality are intertwined processes. The ethnic identities through sectarian and hometown affiliations have constituted the main means by which the migrants have developed certain tactics in dealing with the strategical acts on the vertical level (relations with the actors of urban planning and local politics) and other tactical acts on the horizontal level (relations with other sectarian and hometown groups in the locality).
